Το Last Word

Φτιάχνεται με gin, πράσινο Chartreuse, λικέρ μαρασκίνο και φρέσκο χυμό από lime, παραδοσιακά σε ίσα μέρη, χτυπημένο στο shaker και σερβιρισμένο χωρίς πάγο.

To Last Word είναι ένα ποτό το οποίο δημιουργήθηκε αμέσως πριν από την ποτοαπαγόρευση, ωστόσο την σημερινή του δημοτικότητα οφείλει στην ‘μετενσάρκωση’ που του προσέφερε ο Murray Stenson, το 2004, δουλεύοντας στο Zig Zag Cafe, του Seattle των ΗΠΑ.

Η πρώτη καταγεγραμμένη συνταγή του, η οποία θεωρείται πως είναι και η αυθεντική, εντοπίζεται στο βιβλίο του Ted Saucier με τίτλο ‘Bottoms Up!’ που κυκλοφόρησε το 1951:
¼ Dry Gin
¼ Μαρασκίνο
¼ Πράσινο Chartreuse
¼ χυμός lime
Πάγος
Σερβίρισμα σε cocktail ποτήρι

Παραλλαγές και συνταγές

Τόσο το ίδιο το cocktail, όσο και η θεωρία πως πρέπει να δημιουργείται πάντα με ίσα μέρη στα συστατικά του, πλέον έχουν αλλάξει αρκετά. Ακολουθούν ορισμένες χαρακτηριστικές παραλλαγές, αλλά και η δική μου αγαπημένη:

Dublin Minstrel - Irish whiskey, Green Chartreuse, maraschino liqueur και χυμός lime.
Dutch Word - Genever oude, Green Chartreuse, maraschino liqueur και χυμός lime.
Bird is the Word No.1 - tequila, Yellow Chartreuse, apricot brandy liqueur και χυμός lime.
Bird is the Word No.2 - grappa, Green Chartreuse, maraschino liqueur, χυμός lime και chocolate bitters.
Closing Argument - mezcal, Green Chartreuse, maraschino liqueur και χυμός lime.
Final Ward - Ίσα μέρη από rye whiskey, Green Chartreuse, maraschino και χυμό λεμονιού.
Last Word (Difford's recipe) - gin, Green Chartreuse, maraschino liqueur και χυμός lime.
Latest Word - Ίσα μέρη από genever, Green Chartreuse, maraschino liqueur και χυμό lime.
Marvin's Last Word - Ίσα μέρη από gin, μαστίχα, Green Chartreuse και χυμό lime.
Monte Cassino - Ίσα μέρη από rye, Yellow Chartreuse, Benedictine και χυμό λεμονιού.
Next To Last Word - Ίσα μέρη από gin, elderflower liqueur, maraschino liqueur και χυμό lime.
Other Word - mezcal, χυμό lime, Yellow Chartreuse, σιρόπι αγαύς και maraschino liqueur.
Wordsmith - Ίσα μέρη από ρούμι, Green Chartreuse, maraschino liqueur και χυμό lime.

Η ιστορία

Όπως αναφέραμε, η πρώτη καταγεγραμμένη συνταγή του Last Word εντοπίζεται στο βιβλίο του Ted Saucier με τίτλο Bottoms Up! που κυκλοφόρησε το 1951. Δίπλα όμως στην συνταγή του ποτού σημειώνει: “Το ποτό παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Athletic Club του Detroit, πριν από 30 χρόνια, από τον Frank Fogarty, ο οποίος αποκαλούνταν και ‘Dublin Minstrel’ και ήταν ένας υπέροχος καλλιτέχνης του θεάτρου.”

Αναλόγως λοιπόν με τον τρόπο που θέλει να ερμηνεύσει κανείς το ‘πριν από 30 χρόνια’, και έχοντας κατά νου πως το βιβλίο του Saucier κυκλοφόρησε το 1951, παρατηρούμε πως οι ρίζες του ποτού τοποθετούνται κάπου στην δεκαετία του 1920, ακριβώς πριν ή μετά από την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Αν μάλιστα θέλουμε να το δούμε όλο αυτό ακόμη πιο θετικά, πρέπει να σημειώσουμε πως πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα, εξαιρετικά ποτά τα οποία αναβιώνουν και στις μέρες μας και που σερβίρονταν πριν από την ποτοαπαγόρευση.

Το Detroit Athletic Club

Το Detroit Athletic Club, γνωστό και ως DAC, ιδρύθηκε το 1887 από μία ομάδα νεαρών αθλητών και είχε ως βάση του ένα club που βρίσκονταν πάνω στην λεωφόρο Woodward. Το DAC ωστόσο, αναγεννήθηκε το 1913 από μία διαφορετική ομάδα κορυφαίων αυτοκινητιστών και ήταν τότε, και συγκεκριμένα το 1915, που κτίστηκε το υπέροχο εξαώροφο κτίριο της Madison Avenue, στο οποίο λέγεται πως ο Fogarty έφτιαξε για πρώτη φορά το ποτό του.

Οι Bartender του Detroit Athletic Club bar. Την φωτογραφία ανακάλυψε ο Mitch Lustig και ανήκει στην Ιστορική Συλλογή του Burton από την δημοτική βιβλιοθήκη του Detroit.

Όσο για τον ίδιο τον Fogarty, ήταν γεννημένος στην Ιρλανδία και έγινε γνωστός ως ένας σπουδαίος κωμικός στα αμερικάνικα θέατρα, μιας και από τα δύο του χρόνια ζούσε με την οικογένειά του στο Brooklyn. Στον χώρο του βαριετέ, ξεκίνησε να εργάζεται το 1911, ενώ έκτοτε έγινε γνωστός για τους μονολόγους του και μάλιστα κατάφερε να αποσπάσει το βραβείο της New York Morning Telegraph ως ο πιο δημοφιλής καλλιτέχνης του βαριετέ, μόλις το 1912. O Fogarty, συνήθιζε να ανοίγει τις παραστάσεις του με ένα τραγούδι και να αποχαιρετά το κοινό του με μία απαγγελία, κάτι το οποίο μπορεί να συνδέεται και με το ίδιο το όνομα του ποτού. Επιπλέον, ο Fogarty χειρίζονταν άψογα τον λόγο και έτσι το 1914 ανακηρύχθηκε πρόεδρος του σωματείου ηθοποιών.

O Frank Fogarty

Το Last Word ως ποτό, εξακολούθησε να είναι δημοφιλές στο κοινό και κάπως έτσι βρήκε την θέση του στις σελίδες του Saucier. Όπως όμως συνέβη με τα περισσότερα ποτά της εποχής, έτσι και με αυτό, σταδιακά άρχισε να ξεχνιέται, μέχρι να φτάσουμε στο 2004 και συγκεκριμένα όταν ο Murray Stenson από το Zig Zag Café του Seattle των ΗΠΑ, ανακάλυψε την συνταγή του σε μια έκδοση του βιβλίου του Saucier από το 1952. Το ποτό του άρεσε τόσο πολύ που το συμπεριέλαβε άμεσα ανάμεσα στις συνταγές του καταλόγου του. Όπως σημείωσε και ο Tan Vinh στο άρθρο του στους The Seattle Times στις11 Μαρτίου 2009: “Το ποτό έγινε άμεσα αγαπητό σε όλο το Seattle και από εκεί και στο Portland, ενώ δεν άργησε να εμφανιστεί και στη Νέα Υόρκη, μια πόλη η οποία καθορίζει πολλά από τα trends. Από εκεί, το Last Word άρχισε να εμφανίζεται όλο και συχνότερα στα μενού του Chicago και του San Francisco, αλλά και σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, και κυρίως στο Άμστερνταμ και το Λονδίνο.”

Για να περάσουμε όμως και πάλι στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, αξίζει να αναφέρουμε πως όταν η Audrey Saunders εγκαινίασε το Pegu Club στο Manhattan, το 2005, το Last Word έγινε άμεσα ένα από τα πιο διάσημα cocktail της πόλης, και μάλιστα ακόμη περισσότερο η συνταγή του Phil Ward με όνομα Final Ward, η οποία ακόμη και σήμερα παραμένει η πιο δημοφιλής παραλλαγή του ποτού.