St Lucia Distillers

Της Ελένης Νικολούλια

Η ιστορία της St. Lucia Distillers είναι μεγάλη και με τρομερά σκαμπανεβάσματα στο πέρασμα των χρόνων, όπως άλλωστε συνέβη και με τα περισσότερα αποστακτήρια της Καραϊβικής.

Μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές του αποστακτηρίου, σημειώθηκε στις 2 Μαΐου του 2007, όταν μία πυρκαγιά κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος των αποθηκών αλλά και ένα σοβαρό τμήμα των εγκαταστάσεων. Και μπορεί, μεταξύ άλλων, να χάθηκαν για πάντα μια σειρά από δεκάδες μετάλλια και βραβεία αλλά και ένα ολόκληρο αρχείο 35 ετών, ωστόσο η εταιρία κατάφερε να δημιουργήσει τις νέες τις εγκαταστάσεις οι οποίες ωστόσο χρειάστηκαν σχεδόν 2 ολόκληρα χρόνια για να ολοκληρωθούν.

Καθώς στο νησί δεν υπάρχει παραγωγή μελάσας, το σύνολο της απαιτούμενης ποσότητας έρχεται από την Guyana. Από το πλοίο μεταφέρεται με αντλίες κατευθείαν στο αποστακτήριο και από εκεί ξεκινά η πορεία της προς την παραγωγή ρουμιού. Πόσου ρουμιού; Σημειώστε περίπου 1.000.000 λίτρων το χρόνο.

Τα τελευταία χρόνια, στο αποστακτήριο υπάρχει μία μικρή παραγωγή ζαχαροκάλαμου (περίπου 5 εκτάρια) η οποία αποτελείται από 4 διαφορετικά είδη προερχόμενα από τα Barbados. Τα ζαχαροκάλαμα αυτά χρησιμοποιούνται είτε για blend μέσα στα ρούμια, είτε για παραγωγή φυσικής μαγιάς για την παλαίωση, είτε ακόμη και για πειραματική παραγωγή ρουμιού από χυμό ζαχαροκάλαμου, με ορισμένα μάλιστα δείγματα να είναι ήδη προς παλαίωση.

Στο St. Lucia Distillers θα βρει κανείς 3 άμβυκες και έναν συνεχή αποστακτήρα, αλλά και μια σειρά από αρκετές δεξαμενές ζύμωσης που επιτρέπουν στους παραγωγούς να δημιουργούν διαφορετικά στιλ ρουμιών. Αυτό, σε συνδυασμό με την (μικρή για την ώρα) παραγωγή χυμού ζαχαροκάλαμου, εγγυάται πως το μέλλον για τα προϊόντα του αποστακτηρίου είναι αρκετά ελπιδοφόρο. Από την άλλη, αξίζει να σημειωθεί και πως το γεγονός ότι στο νησί δεν υπάρχει μελάσα, σε συνδυασμό με το μικρό σε μέγεθος αποστακτήριο, όλα συνηγορούν στο ότι μιλάμε για ρούμια που επιμένουν στην ποιότητα, και όχι στην ποσότητα.