Daiquiri history & story of its creation

Ορισμένες ιδέες για τέλεια Daiquiri

Daiquiri No.1 natural (Difford's 10:3:2 formula)
Daiquiri No.1 natural (Embury's 8:2:1 formula)
Daiquiri No.1 natural ('countdown' 3:2:1 formula)
Daiquiri No.1 με πάγο (Difford's 10:3:2 formula)
Daiquiri No.1 frozen (Difford's 16:6:6:1 formula)
Daiquiri No.1 (El Floridita style)
Daiquiri No.2με triple sec και χυμό από πορτοκάλι
Daiquiri No.2 (El Floridita style) με γλυκό βερμούτ, λευκή σοκολάτα και γρεναδίνη
Daiquiri No.3 - με γκρέιπφρουτ και maraschino liqueur
Daiquiri No.4 (Florida style) - με παλαιωμένο ρούμι και maraschino liqueur
Daiquiri No.5 (Pink Daiquiri) - με σιρόπι ροδιού και maraschino
Hemingway Special Daiquiri (Papa Doble) - με διπλάσια ποσότητα ρουμιού, γκρέιπφρουτ και maraschino
Mulata Daiquiri - Με παλαιωμένο ρούμι και creme de cacao

Η ιστορία του Daiquiri

To 1898, μετά τη νίκη του Roosevelt στη μάχη του San Juan, οι Αμερικάνοι άρχισαν να εκμεταλλεύονται τα ορυχεία της Κούβας και ο Cox ηγείτο μίας από τις πρώτες εξερευνήσεις στην περιοχή. Ο Cox και η ομάδα του εργάζονταν στην οροσειρά Sierra Maestra στην νοτιοανατολική ακτή της Κούβας, όπου βρίσκεται και η μικρή πόλη Daiquiri, εκεί δηλαδή όπου έφτιαξε και το κλασικό του ποτό.

Οι μηχανικοί εκείνη την περίοδο αμείβονταν με αρκετά υψηλούς μισθούς και επιπλέον τους δίνονταν και μεγάλες ποσότητες καπνού, κυρίως γιατί έπρεπε να τους δοθούν πολύ καλά κίνητρα ώστε να εγκαταλείψουν τις ΗΠΑ και να έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με την απειλή του κίτρινου πυρετού ο οποίος μάστιζε τότε την περιοχή. Για καλή μας τύχη, ο ήρωας της ιστορίας μας ζήτησε επιπλέον για τον ίδιο και την ομάδα του να λαμβάνουν και μια γενναία ποσότητα από το ντόπιο ρούμι, το Bacardi Carta Blanca, το οποίο πρόσεξε πως πολλοί από τους εργάτες του το αναμείγνυαν ακόμη και με καφέ. Κάπως έτσι λοιπόν αποφάσισε να πειραματιστεί και ο ίδιος με άλλα συστατικά.

Η… μυθολογία των ποτών αναφέρει πως υπήρξε ένας ακόμη μηχανικός στα ορυχεία της περιοχής, ο Pagliuchi, ο οποίος ήταν και φίλος του Cox. Σε κάποια από τις συναντήσεις τους αποφάσισαν να φτιάξουν ένα ποτό με τα συστατικά που είχαν διαθέσιμα: ρούμι, lime και ζάχαρη. Η εγγονή του Cox ωστόσο έχει μια διαφορετική οπτική πάνω στην ιστορία η οποία θέλει ο Cox να είχε ξεμείνει από gin σε μια εκδήλωση στην οποία ήταν οικοδεσπότης σε Αμερικάνους φίλους του. Προτίμησε λοιπόν από το να τους σερβίρει σκέτο lime με ζάχαρη να προσθέσει και λίγο ρούμι. Όποια και από τις δύο εκδοχές και αν ισχύει, το αποτέλεσμα είναι ένα: Ο Cox ήταν ο δημιουργός του Daiquiri.

Στην σελίδα 38 του βιβλίου του 1928 “When it’s cocktail time in Cuba”, ο Basil Woon αναφέρει πως το daiquiri ήταν το πιο αγαπημένο ποτό μίας παρέας που συναντιόνταν στο Venus bar του Σαντιάγκο κάθε μέρα στις 8 το πρωί. “Συνήθισαν να πίνουν 3 με 4 cocktail κάθε πρωί. Οι περισσότεροι από αυτούς δούλευαν στα ορυχεία του Daiquiri, επιθεωρητής των οποίων ήταν ένας κύριος με το όνομα Jennings Cox. Ένα πρωινό που ο Cox βρισκόταν στο Venus είπε: “κύριοι πίνουμε αυτό το υπέροχο ποτό εδώ και τόσο καιρό αλλά ακόμη δεν του έχουμε βρει ένα όνομα. Μήπως ήρθε η ώρα;”. Κανένας όμως από την παρέα του δεν απάντησε και έτσι ο ίδιος μετά από λίγο είπε: “Θα σας πω κάτι κύριοι. Όλοι μας δουλεύουμε στο Daiquiri και όλοι μας πρωτοήπιαμε αυτό το ποτό εδώ. Ας το ονομάσουμε Daiquiri!”

Χάρη στον Basil Wood μπορούμε να έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα σχετικά με τη δημιουργία του Daiquiri κάτι το οποίο γίνεται σπάνια με τα cocktail. Ο ίδιος μάλιστα έχει καταγεγραμμένη και την αυθεντική, πρώτη συνταγή του την οποία άντλησε από τα προσωπικά αρχεία του Cox.

Το Daiquiri φαίνεται να ταξίδεψε στην υπόλοιπη Αμερική χάρη στον Αμερικανό ναύαρχο Lucius Johnson ο οποίος πολέμησε στον πόλεμο μεταξύ Ισπανίας και Αμερικής το 1898. Ο ίδιος, σύστησε το ποτό στους θαμώνες του Army & Navy Club της Washington και μάλιστα έκτοτε τοποθετήθηκε και μια τιμητική πλακέτα στο Daiquiri Lounge τους η οποία έχει ταυτιστεί επίσης με την ιστορία του ποτού.

Το τέλειο Daiquiri

Στο βιβλίο του 1948 “Fine art of Mixing Drinks”, ο David A. Embury αναφέρει: “Το Daiquiri, όπως και το Old Fashioned, αξίζουν να είναι ακόμη πιο δημοφιλή ποτά απ’ ότι είναι σήμερα. Κατά την γνώμη μου είναι πολύ καλύτερα cocktail από το Manhattan, κι όμως τα μπαρ πουλάνε περισσότερα από τα δεύτερα παρά Daiquiri. Αυτό μπορώ να το αποδώσω σε δύο λόγους: Είτε χρησιμοποιούν κακά ρούμια, είτε δεν ξέρουν ποιες είναι οι σωστές αναλογίες”.

Στο προσωπικό του ημερολόγιο, ο Cox αναφέρει και την αυθεντική συνταγή του Daiquiri (για 6 άτομα) η οποία αποτελούνταν από: “Τον χυμό από 6 λεμόνια, 6 κουταλάκια γεμάτα με ζάχαρη, 6 κούπες Bacardi (‘Carta Blanca’), 2 κούπες μεταλλικό νερό και πολύς θρυμματισμένος πάγος”.

Αυτή η αυθεντική συνταγή υποδεικνύει ξεκάθαρα ότι απαιτείται Bacardi Carta Blanca για να φτιαχτεί ένα Daiquiri. Και μάλιστα όπως σήμερα δηλώνει η ίδια η εταιρεία η συνταγή του Carta Blanca είναι σχεδόν πανομοιότυπη με εκείνη που χρησιμοποίησε ο Cox και άρα όλα συγκλίνουν ότι ακόμη και στις μέρες μας είναι η πρώτη επιλογή ρουμιού. Προσωπικά βρίσκω πως το Bacardi έχει μια ντελικάτη μύτη από μανιτάρια και νότες από blue cheese, στοιχεία τα οποία προσθέτουν έναν ξεχωριστό χαρακτήρα στο ποτό. Για να είμαι όμως δίκαιος, θα πρέπει να αναφέρω πως τα Daiquiri μου τα απολαμβάνω εξίσου και με El Dorado 3 ετών.

Μπορεί ο Cox να αναγράφει “λεμόνια” στην συνταγή του, ωστόσο είναι σχεδόν βέβαιο ότι αναφέρεται σε lime τα οποία βρίσκονταν σε αφθονία στην Κούβα και η παρεξήγηση δημιουργείται εύκολα καθώς οι Κουβανοί αποκαλούν “limon” τα lime. Και πάλι αυτό όμως το επιβεβαιώνει o Edbury ο οποίος αναφέρει: “Ουσιαστικά τα λεμόνια είναι παντελώς άγνωστα στην Κούβα, αντίθετα με τα lime που φυτρώνουν σε όλες τις αυλές”.

Η αυθεντική συνταγή, ζητά επιπλέον σιρόπι ζάχαρης και αυτό είναι κάτι στο οποίο συμφωνώ με όλη μου την καρδιά καθώς η κρυσταλλική και η κανονική ζάχαρη δεν διαλύονται τόσο εύκολα μέσα σε ένα παγωμένο ποτό. Αν όμως επιμένετε να χρησιμοποιήσετε κουτάλι στην συνταγή σας, πρώτα συνθλίψτε σε ένα γουδί τη ζάχαρη ώστε να γίνει σκόνη και μετά προσθέστε την στο ποτό σας.

Ιδανικά, μπορείτε να φτιάξετε το δικό σας σιρόπι ζάχαρης προσθέτοντας σε μία κατσαρόλα μία κούπα φιλτραρισμένου νερού. Θερμάνετε το νερό ελάχιστα, ώστε να μην πλησιάσει καν την θερμοκρασία βρασμού, προσθέστε 2 κούπες κανονικής ζάχαρης και ανακατέψτε. Αφήστε το μείγμα να κρυώσει, βάλτε το σε μπουκάλια και φυλάξτε τα στο ψυγείο όπου θα διατηρηθούν για 2 περίπου μήνες.

Κάπως έτσι, καταλήγουμε στα συστατικά μας: Bacardi Superior ρούμι, φρεσκοστυμμένος χυμός από lime και 2:1 σιρόπι ζάχαρης. Ας μπούμε τώρα στο κεφάλαιο των ιδανικών αναλογιών…

Ο πιο διάσημος bartender του Λονδίνου, Dick Bradsell, μου έμαθε την αυθεντική συνταγή του Embury 8:2:1 Daiquiri η οποία συνήθιζα να πιστεύω πως ήταν η καλύτερη (και ακόμα το πιστεύω όταν πρόκειται να φτιάξω Daiquiri με παλαιωμένο ρούμι). Η συνταγή αναφέρει: 8 μέρη (2 σφηνάκια) λευκό Κουβανέζικο ρούμι, 2 μέρη (1/2 σφηνάκι) χυμός από lime, και ένα μέρος (1/4 σφηνάκι) σιρόπι ζάχαρης.

Ορισμένοι bartender φτιάχνουν τα Daiquiri τους στηριζόμενοι στην φόρμουλα της Margarita η οποία ωστόσο ζητά διπλάσια ποσότητα από lime και ζάχαρη απ’ ότι η συνταγή του Edbury. Η συνταγή αυτή είναι γνωστή ως Daiquiri No.1 natural ('countdown' 3:2:1 formula) και έχω πειραματιστεί αρκετά μαζί της ωστόσο πιστεύω πως η τεκίλα είναι αρκετά έντονη ώστε να ξεχωρίσει ανάμεσα στο τόσο έντονο lime, το οποίο αντίστοιχα καλύπτει το ντελικάτο λευκό ρούμι. Από την άλλη, προτιμώ ελάχιστο παραπάνω lime πάντα όμως αναλογικά με την αντίστοιχη αύξηση στην ποσότητα του ρουμιού. Άλλωστε ποτέ το ελάχιστο ρούμι δεν θα ικανοποιήσει πότες όπως ο Hemingway, γι’ αυτό και έχω καταλήξει σε μια δική μου formula, την 10:3:2 formula.

Οι οδηγίες ανάμειξης του Embury αναφέρουν: “Κάντε shake δυνατά με μπόλικο θρυμματισμένο πάγο και σερβίρετε σε παγωμένα ποτήρια cocktail”. Αυτό το αναφέρει για τονίσει την σημαντικότητα της αραίωσης του Daiquiri με το νερό (dilution). Από την άλλη, καθώς ο θρυμματισμένος πάγος είναι τόσο “απρόβλεπτος” και ποτέ δεν ξέρουμε αν θα είναι πολύ ή λίγο βρεγμένος αλλά και πόσο νερό θα βγάλει στο ποτό μας, προσωπικά προτιμώ να χρησιμοποιώ κανονικό πάγο και μάλιστα διπλοκατεψυγμένο και στην συνέχεια να προσθέτω ½ σφηνάκι παγωμένου νερού (καταψύχω τον πάγο που έχω πάρει από την παγομηχανή μου). Στην συνέχεια χτυπάω το shaker τόσο δυναμικά που ουσιαστικά στο τέλος ο πάγος μου έχει όντως θρυμματιστεί όταν σουρώνω το ποτό μου. Όλα αυτά, οδηγούν σε ένα άψογα παγωμένο Daiquiri με το ιδανικό dilution το οποίο είναι μία από τις κύριες προϋποθέσεις για ένα πολύ καλό ποτό.

Σκέτο, με πάγο ή frozen;

Στα χρόνια που έπινα ασταμάτητα Daiquiri ακολουθούσα τον αρχικό κανόνα του Daiquiri No.1 που το θέλει σερβιρισμένο χωρίς πάγο (straight up). Με τα χρόνια ωστόσο προτιμώ το Daiquiri μου με πάγο κάτι το οποίο περιέργως ο Cox έχει αφήσει να εννοηθεί πως ήθελε αρκετά από το ποτό του. Συγκεκριμένα αναφέρει στο ημερολόγιό του: “Προσθέστε όλα τα συστατικά σε ένα shaker και χτυπήστε το καλά. Μην το σουρώσετε καθώς μπορεί να το σερβίρετε με πάγο”.

Προφανώς, εάν αποφασίσετε να σερβίρετε το Daiquiri σας με πάγο θα πρέπει να θυμηθείτε να μην προσθέσετε επιπλέον νερό στα συστατικά σας όπως υπέδειξα στην συνταγή 10:3:2. Ομολογώ ωστόσο πως η διαφορά “με πάγο” ή “χωρίς” είναι ελάχιστη εφόσον το ποτό είναι καλοφτιαγμένο, αν και προσωπικά προτιμώ τα βαριά old fashioned ποτήρια από τα ντελικάτα V-Martini ή τα καμπυλωτά κουπέ.

Το πρώτο frozen daiquiri λέγεται πως δημιουργήθηκε από τον Emilio Gonzalez στο Plaza Hotel της Κούβας. Ωστόσο, έγινε ευρέως γνωστό από τον Constantino (Constante) Ribalaqua Vert ο οποίος εργαζόταν στο μπαρ Habana’s La Florida (που αργότερα ονομάστηκε Floridita ώστε να διαφέρει από το ομώνυμο εστιατόριο) σχεδόν 40 χρόνια μετά από τον θάνατο του Gonzalez, το Δεκέμβριο του 1952.

Το 1948 στο “The Fine Art of Mixing Drinks” o David A. Edbury έγραψε για το Floridita της Αβάνα: “Αυτό το εστιατόριο, στη γωνία των οδών Obisco και Monserrate της Αβάνας έγινε γνωστό ως ‘La Catedral del Daiquiri’ (ο ναός του Daiquiri) και ο Ribalaqua ως ο ‘Cocktail King’ (El Rey de los Coteleros)”. Και η αλήθεια είναι πως αυτός ο τίτλος του άρμοζε άψογα. Έστυβε τα lime με τα ίδια του τα δάχτυλα πάντα, ώστε να εξασφαλίσει πως δεν θα περάσει στο ποτό η παραμικρή πικράδα από τα έλαια της φλούδας του. Τα cocktail του τα παρασκευάζε σε ένα blender (Waring Blender) και το τρομερά παγωμένο αποτέλεσμα το σούρωνε μέσα από ένα πολύ πυκνό σουρωτήρι ώστε να μην περάσει ούτε ίχνος θρυμματισμένου πάγου. Γενικότερα ήταν τόσο προσεκτικός ακόμη και με την παραμικρή λεπτομέρεια ώστε να εξασφαλίσει ένα πραγματικά άψογο ποτό.

Ο Ernest Hemingway, ο βραβευμένος με Νόμπελ συγγραφέας που λάτρευε να πίνει, έμενε για χρόνια στην Κούβα, όπου απολάμβανε να ψαρεύει, να κυνηγάει και φυσικά να πίνει. Κάπου ανάμεσα στις δεκαετίες ’30 και ’40 λέγεται ότι έπινε ακόμη και 12 από τα frozen daiquiri του Floridita, ενώ το Hemingway Special Daiquiri, που περιέχει και γκρέιπφρουτ είναι μία συνταγή που δημιούργησε ο ίδιος.

Στο βιβλίο του “Islands in the Stream”, o ήρωας του Hemingway κοιτά επίμονα μέσα στο frozen daiquiri του και ο συγγραφέας σχολιάζει: “Του θύμιζε τη θάλασσα. Ο αφρός του ποτού του ήταν σαν τα απόνερα ενός πλοίου, ενώ το διαυγές μέρος ήταν λες και η πλώρη έσκιζε το νερό την ώρα που έμπαινε σε αβαθή νερά που είχαν μάργα στον πάτο. Αυτό ήταν σχεδόν το ακριβές χρώμα”.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο απολαυστικό από ένα Frozen Daiquiri για να καταπραΰνεις την δίψα σου μια καυτή καλοκαιρινή μέρα και μετά από πειραματισμούς έχω καταλήξει στην συντααγή 16:6:6:1 με προσθήκη μαρασκίνο.

Τελικά πως ζητάμε ένα Daiquiri;

Η πρώτη φορά που επισκέφτηκα την Κούβα ήταν με τον φίλο μου Jamie Terrell όταν ο ίδιος ακόμη δούλευε στο Atlantic Bar & Grill του Λονδίνου. Για καλή μου τύχη ο Jamie μιλούσε Ισπανικά χάρη σε ένα καλοκαίρι που είχε περάσει στην Costa del Sol και έτσι όσο αναζητούσαμε το τέλειο daiquiri μπορέσαμε παράλληλα να κάνουμε και ερωτήσεις στους bartender. Η πρώτη μας “ανακάλυψη” ήταν πως όταν ζητούσαμε ένα απλό daiquiri εκείνοι καταλάβαιναν ένα frozen. Αργότερα καταλάβαμε πως για να πιεις ένα κλασικό daiquiri στην Κούβα πρέπει να το ζητήσεις ως “Natural”.

Όπου ωστόσο κι αν βρίσκεστε στον κόσμο, όταν αναζητάτε ένα daiquiri πρέπει να γίνεστε ξεκάθαροι σχετικά με το τι θέλετε να έρθει μπροστά σας. Έτσι λοιπόν είναι καλύτερα να είστε ακριβείς από την πρώτη στιγμή διαφορετικά θα μπλέξετε με ερωτήσεις του τύπου “Τι γεύση προτιμάτε; Μπανάνα, φράουλα, μάνγκο ή ανανά;”. Στις περισσότερες περιπτώσεις από την άλλη, αν πείτε “σκέτο lime” θα αφήσετε τον ερωτηθέντα με ένα ακόμη μεγαλύτερο ερωτηματικό…

Για να περιπλέξουμε ακόμη περισσότερο την παραγγελία ενός Daiquiri, ο σπουδαίος Ribalagua φρόντισε ώστε να υπάρξουν και μερικές ακόμη παραλλαγές του, όπως τα Daiquiri No.2, No.3, No.4 και No.5.
Κοινώς… όταν θέλετε ένα κλασικό Daiquiri θεωρητικά πρέπει να το ζητήσετε ως “Daiquiri No.1” και αυτό με τη σειρά του θα πρέπει να διευκρινίσετε εάν το θέλετε “Natural” (χωρίς πάγο), “με πάγο” ή “Frozen” (στο blender με θρυμματισμένο πάγο).