Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τα ιταλικά λικέρ Rosolio

Κατά το παρελθόν τα Rosoli είχαν ως αρωματικό στοιχείο αποκλειστικά το συγκεκριμένο βότανο, ωστόσο πλέον η ονομασία χρησιμοποιείται ευρέως για να περιγράψει οποιοδήποτε ιταλικό λικέρ είναι χαμηλό σε αλκοόλ και συνήθως παρασκευάζεται σε σπίτια.

Πρόκειται για ένα είδος λικέρ ιδιαίτερα δημοφιλές στη Νότια Ιταλία και κυρίως στην Σικελία όπου φτιάχνεται στα σπίτια με χρήση σπόρων από κέδρο και φύλλων μάραθου, με συνταγές που περνούν από γενιά σε γενιά. Παραδοσιακά προσφέρονται στους επισκέπτες για καλή τύχη.

Η συνταγή ενός Rosolio είναι πάντα όμοια με εκείνη που κρατά καλά φυλαγμένη η κάθε γιαγιά της οικογένειας, ενώ τα συστατικά της διαφέρουν ανάλογα με την περιοχή. Έτσι, συχνά συναντάμε:

- Κεδροκούκουτσα και μάραθο στην Σικελία
- Τοπικά περγαμόντα στην περιοχή της Καλαβρίας
- Λεμόνια στην Καμπανία
- Άρκευθο στην Τοσκάνη
- Ροδοπέταλα στο Piedmont (Rosolio di Rose)
Στην συνταγές συναντάμε επιπλέον και άλλα βότανα, αρωματικά και μπαχαρικά όπως η κανέλα, το γαρίφαλο, ο κόλιανδρος, το μοσχοκάρυδο, η βανίλια, το καρδάμωμο, η γλυκόριζα, ο άνισος, ο καφές, η σοκολάτα, το φασκόμηλο, τα φύλλα δάφνης, ο βασιλικός, ο μάραθος και ο δυόσμος.
Άλλα δημοφιλή είδη Rosolio είναι:

- Rosolio all'Arancia - αρωματισμένο με πορτοκάλια
- Rosolio di Cannella - αρωματισμένο με κανέλα
- Rosolio di Alloro - αρωματισμένο με φύλλα δάφνης
- Rosolio al Basilico - αρωματισμένο με φύλλα βασιλικού
- Rosolio alle More - αρωματισμένο με blackberries

Για να φτιαχτεί ένα Rosolio τα αρωματικά μουλιάζουν στο αλκοόλ ώστε να παραχθεί τελικά ένα ‘ελιξήριο’ το οποίο στην συνέχεια αραιώνεται με αποσταγμένο νερό και γλυκαίνεται με την προσθήκη ζάχαρης. Ορισμένες φορές, το αποτέλεσμα ενδέχεται να ωριμάσει για κάποιο χρονικό διάστημα μέσα σε ένα ‘Tino’ (είδος βαρελιού από οξιά που χρησιμοποιείται για τα κρασιά), ενώ στο τέλος ενδέχεται να προστεθεί κοχενίλλη ώστε το αποτέλεσμα να αποκτήσει μία βαθιά κόκκινη απόχρωση. Το τελικό προϊόν μπορεί να περιέχει από 21 έως 32% αλκοόλ.

Το Rosolio πίνεται κυρίως σε οικογενειακές συγκεντρώσεις όπως οι βαπτίσεις και οι αρραβώνες, ενώ δίνεται και ως δώρο στους νεόνυμφους για καλή τύχη.

Τα πιο γνωστά Rosoli παράγονται εδώ και δεκαετίες σε μικρές ποσότητες από το Workshop Erboristica of Santa Maria del Fiore στην Φλωρεντία και το Caffe Mulassano στην Piazza Castello του Τορίνο. Το πρώτο μοντέρνο Rosolio είναι το Italicus Rosolio di Bergamotto του Giuseppe Gallo το οποίο λανσαρίστηκε τον Σεπτέμβριο του 2016.

Υπάρχουν αρκετά Rosoli τα οποία αρωματίζονται με τριαντάφυλλα και είναι γνωστά ως 'Rosolio di Rose', όπου τα ροδοπέταλα μουλιάζουν σε ουδέτερο αλκοόλ. Μάλιστα, σε μία ενημέρωση που είχα από τον Matteo Luxardo, του οποίου η οικογένεια ασχολείται με την παρασκευή λικέρ εδώ και αρκετές γενιές, έμαθα πως ‘Ένα Rosolio περιέχει τριαντάφυλλα, την αλκοολική βάση και έλαια τα οποία προσδίδουν στο προϊόν το χαρακτηριστικό ιξώδες.’

Μπορεί λοιπόν σε ένα Rosolio το τριαντάφυλλο να είναι απαραίτητο ωστόσο σύμφωνα με τα αρχεία του Girolamo Luxardo από το 1883, η εταιρία ήδη από τότε έβγαζε και διαφορετικές γεύσεις στην αγορά.

Luxardo's Current Price Of Rosoli του 1833

Υπάρχουν αρκετές πηγές που σημειώνουν την χρήση ζαχαρότευτλου και όχι άλλου είδους ζάχαρης και μάλιστα πως αυτή είναι η βασική διαφορά μεταξύ ενός Rosolio και ενός λικέρ. Αυτό ωστόσο είναι πλέον μια κοινή πρακτική για τις εταιρίες καθώς το ζαχαρότευτλο προσφέρει μια πιο φυσική γεύση στο αποτέλεσμα. Δεν ίσχυε όμως το ίδιο και παλαιότερα, καθώς υπήρξαν και χρόνια κατά τα οποία το ζαχαροκάλαμο ήταν το μοναδικό διαθέσιμο είδος γλυκαντικού, με το ζαχαρότευτλο να γίνεται γνωστό για τις ίδιες ιδιότητές του το 1747. Η χρήση του ζαχαρότευτλου στην Ευρώπη άρχισε να γίνεται διαδεδομένη μετά τους πολέμους του Ναπολέοντα, στις αρχές του 19ου αιώνα, και αυτό γιατί οι Βρετανοί απαγόρευαν την είσοδο του ζαχαροκάλαμου στην Ευρώπη. Έτσι, ως το 1880, το ζαχαρότευτλο έγινε το μοναδικό ευρέως διαδεδομένο είδος γλυκαντικού σε όλη την Γηραιά Ήπειρο κάτι το οποίο ενδέχεται να σημαίνει πως το Rosolio ήθελε αρχικά να υποδείξει πως αποτελεί ένα ελαφρύτερο και πιο καθαρό είδος λικέρ το οποίο γλυκαίνονταν με αυτό το ‘νέο είδος’ γλυκαντικού.

Η ιστορία
Το Rosolio τρομερά μακρύ παρελθόν και ήρθε στην Ιταλία από την Ισπανία, στην οποία η απόσταξη είχε γίνει γνωστή από τους Άραβες. Μάλιστα, όταν δημιουργήθηκαν τα πρώτα Rosolio παράγονταν από τους μοναχούς και συνοδεύονταν από την έκφραση ‘ελιξήριο μακροζωίας’.

Κατά την διάρκεια της βασιλείας των Μεδίκων, το L’ Alkermes Rosolio έγινε αρκετά δημοφιλές στην Ιταλία. Το L’ Alkermes παίρνει το όνομά του από την αραβική λέξη ‘al-qirmiz’, που σημαίνει ‘κοχενίλλη’ (cochineal), κάτι το οποίο ήθελε να υποδηλώσει την έντονη κόκκινη απόχρωση του προϊόντος.

Το 1553, η Catherine de ‘Medici, κόρη του Lorenzo Piero de ‘Medici της Φλωρεντίας, παντρεύτηκε τον Henry II of Orleans, τον δεύτερο γιο του βασιλιά Francis I και την βασίλισσας Claude της Γαλλίας. Ο Henry έκανε κάπως έτσι γνωστό το Rosolio και στην Γαλλία, στην οποία έμελε να μείνει γνωστό ως ‘το ελιξίριο των Μεδίκων’.

Το Rosolio ήταν το aperitivo του Τορίνο και του Μιλάνου πολύ πριν φτιαχτούν τα πρώτα βερμούτ, bitter ή amari και μάλιστα σερβίρονταν από τους Δούκες της Σαβοΐας στις εκδηλώσεις τους ως ‘aperitivo di Corte’. Ο 17ος όμως Δούκας ήταν και εκείνος ο οποίος έφερε τον θάνατο του λικέρ.

Ο Vittorio Amedeo III, Δούκας της Σαβοΐας στο διάστημα 1773-1796 προτιμούσε το νέο τότε προϊόν ‘βερμούτ’ και απαγόρευσε να σερβίρεται το Rosolio στους βασιλικούς κύκλους. Επιπλέον, έδωσε εντολή σε όλους τους παραγωγούς του Piedmont να αρχίσουν να καλλιεργούν σταφύλια για την δημιουργία λευκού κρασιού για βερμούτ.

Κάπως έτσι, το Rosolio εξαφανίστηκε από τα εστιατόρια και τα μπαρ και άρχισε να σερβίρεται μόνο στα σπίτια.

Manuali Hoepli Liquorista του Italo Ghersi. Εκδόθηκε στο Μιλάνο το 1925 και πειλαμβάνει αρκετές συνταγές Rosolio Διαβάστε το online