To Red Lion cocktail

Το Red Lion είναι ένα από εκείνα τα cocktail της δεκαετίας του ’30 το οποίο είχε διάρκεια στον χρόνο. Πρόκειται για το ποτό που αρχικά προωθούσε το Booth’s Gin, ενώ πλέον αποτελεί το αγαπημένο το Grand Marnier, και έχει κι αυτό με την σειρά του μια ενδιαφέρουσα ιστορία.

Η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά για το Red Lion συναντάται στο Café Royal Cocktail Book του W.J. ‘Billy’ Tarling (1937) και πλάι στην συνταγή του σημειώνεται πως πρόκειται για ένα νικητήριο cocktail του A. Tarling σε έναν διαγωνισμό του 1933 που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο. Ο Arthur Tarling ήταν επικεφαλής bartender στο Café Royal του Λονδίνου, ωστόσο η σχέση του με τον Billy Tarling δεν είναι ξεκαθαρισμένη. Προφανώς όμως δεν πρόκειται για μια τυχαία συνωνυμία καθώς και οι δύο εργάζονταν στο ίδιο μπαρ και έτσι πιθανότατα ήταν είτε αδέλφια, είτε πατέρας και γιος.

1937 Café Royal Cocktail Book

Η αυθεντική συνταγή του Tarling είναι ελαφρώς ξινή και ισορροπείται από την κρούστα της ζάχαρης στο χείλος του ποτηριού. Η κρούστα οδηγεί σε ένα τραγανό ποτό και επιπλέον επιτρέπει σε όποιον το πίνει να ‘χρησιμοποιεί’ όση από την ζάχαρη επιθυμεί.

Μεταγενέστερες παραλλαγές, όπως εκείνη η οποία αναγράφεται στο The Fine Art of Mixing Drinks του David Embury (1948), αφαιρούν την ζάχαρη από το ποτό και προτείνουν την προσθήκη της γρεναδίνης ως συστατικό (2 gin, ½ lime, 1/8 Grand Marnier, 1/8 γρεναδίνη) κάτι το οποίο οδηγεί τελικά σε ένα πιο γλυκό ποτό, χαρακτηριστικό στοιχείο άλλωστε των cocktail του Embury.

Η ιστορία πίσω από το όνομα του ποτού

Μπορεί οι μοντέρνες συνταγές να προτείνουν το ποτό φτιαγμένο με γρεναδίνη (κάτι που μου αρέσει και εμένα), ωστόσο η αυθεντική συνταγή του Tarling δεν οδηγούσε σε ένα κόκκινο, αλλά σε ένα κατακίτρινο ποτό. Το όνομα του cocktail είναι φόρος τιμής στο λογότυπο με το κόκκινο λιοντάρι (red lion) του Booth’s Gin, του brand που πρωταγωνιστεί στο Café Royal Cocktail Book. Το κατά πόσο όμως ο Tarling εμπνεύστηκε όντως από το λιοντάρι του λογοτύπου ή πρόκειται για ένα στοιχείο το οποίο επέβαλε το brand, παραμένει άγνωστο.

Η Booth’s μέχρι τα μέσα του 16ου αιώνα ήταν μία εταιρία η οποία εμπορεύονταν κρασιά στη Βορειοανατολική Αγγλία. Η οικογένεια άρχισε να ασχολείται με την απόσταξη το 1740, όταν ο Philip Booth εγκαινίασε το αποστακτήριό του στο Λονδίνο. Ο τρίτος και μικρότερος γιος του, Sir Felix Booth (1755-1850) ήταν εκτός από αποσταγματοποιός και ένας άνθρωπος γνωστός για τις φιλανθρωπίες του αλλά και ο βασικός χρηματοδότης της δεύτερης εξόρμησης του Captain John Ross στο θαλάσσιο πέρασμα ανάμεσα στον Βόρειο Καναδά και τον Βόρειο Πόλο. Η αποστολή του Ross μπορεί τελικά να ήταν αποτυχημένη ωστόσο κατάφερε να εντοπίσει τα μαγνητικά πεδία του Βορείου Πόλου και ο ίδιος για να ευχαριστήσει τον χρηματοδότη του έδωσε το όνομά του σε διάφορα σημεία του Καναδά (Boothia Isthmus, Boothia Peninsula, Gulf of Boothia).

Το Booth’s ήταν ένα από τα μεγαλύτερα αποστακτήρια gin του Ην. Βασιλείου κάτι που σε συνδυασμό με το ταξίδι του Ross οδήγησαν τον βασιλιά William IV στο να ανακηρύξει το Booth’s Gin ως ένα ‘βασιλικό gin’ το οποίο από το 1833 έφερε στο λογότυπό του το (βασιλικό) κόκκινο λιοντάρι. Όταν το 1859 ο Felix Booth εγκαινίασε το νέο του αποστακτήριο στο Southbank του Λονδίνου, του έδωσε το όνομα RedLion Brewery and Distillery, και στην εξώπορτά του έβαλε ένα τεράστιο μαρμάρινο λιοντάρι το οποίο έβαψε κόκκινο. Όταν το ίδιο κτήριο καταστράφηκε το 1949 για να δώσει την θέση του σε αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως Festival Hall, το λιοντάρι μετακινήθηκε και τοποθετήθηκε στις πόρτες έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Waterloo. Μετακινήθηκε όμως και για μια δεύτερη φορά (έχοντας χάσει πλέον τις κόκκινες αποχρώσεις του), το 1966, και έκτοτε μπορεί κανείς να το συναντήσει στην νότια πλευρά της γέφυρας Westminster στο Λονδίνο.

Το λιοντάρι πλέον βρίσκεται στη νότια πλευρά της Westminster Bridge

Το όνομα Red Lion είναι αρκετά συνηθισμένο στη Βρετανία καθώς πρόκειται για μία αλυσίδα με 650 pub σε όλη την χώρα. Αυτό ωστόσο δεν είναι τυχαίο καθώς το κόκκινο λιοντάρι αποτελεί ένα από τα γνωστότερα εραλδικά σύμβολα της Αγγλίας και παλαιότερα όποια οικογένεια κατάφερνε να έχει ένα τέτοιο οικόσημο απολάμβανε τρομερά προνόμια, ή κέρδιζε ακόμη και μεγάλες εκτάσεις γης. Οι Pub με την σειρά τους, πήραν το όνομά τους από το Red Lion είτε γιατί χρίστηκαν σε εκτάσεις τέτοιων οικογενειών, είτε γιατί θέλησαν απλώς να τιμήσουν τους αριστοκράτες της εποχής.